สญามน ข้ามเวลา (ติดเหรียญทั้งหมด 15.12.66)

วันที่ 6 กันยายน 2566

วัดป่า

เอี๊ยด !!  

"เฮ้ย อะไรว่ะ" เสียงเบรครถอย่างกระทันหันพร้อมร้องอุทานออกมา เมื่อจู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่ง ปรากฎตัวอยู่หน้ารถของพายุ ชายหนุ่มที่กำลังจะเดินทางออกจากวัดป่าแห่งนี้ ดีที่ที่นี่เป็นบริเวณวัด เขาจึงไม่ได้ขับรถเร็วมากนัก จึงเบรคได้ทัน ชายหนุ่มจึงเปิดประตูรถลงมาขายาว ๆ ของเขารีบก้าวมายังหน้ารถยนต์คันหรู

ภาพเบื้องหน้าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนสลบอยู่ติดกับหน้ารถเขาพอดี ถ้าใครมาเห็นก็คงคิดว่าเขาต้องเป็นคนขับรถชนเธอแน่ ๆ 

เเต่เขาก็มั่นใจว่าตนเองนั้นไม่ได้ชนโดนตัวเธอสักนิด ชายหนุ่มจึงรีบไปประคองตัวเธอคนนั้นขึ้นมา

"เธอ เธอ นี้ เธอ " พายุเอ่ยเรียกหญิงสาวซ้ำ ๆ แต่เธอก็ไม่ตอบสนองใด ๆ เขามองสำรวจร่างกายเธอรายละเอียด ไม่พบบาดแผลสักนิด รอยฟกช้ำก็ไม่มี 

พายุมองไปรอบ ถนนลาดยางเส้นเล็ก ๆ บริเวณหลังวัดนี้ สองข้างทางเรียงรายไปด้วยต้นลั่นทมดอกสีขาว ๆ ร่วงโรยส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของมันอบอวลฟุ้งอยู่ในบรรยากาศ ที่บัดนี้เริ่มมืดสลัด 

ชายหนุ่มหันกลับมาที่หญิงสาว พยายามเรียกเธออีกหลายครั้งแต่ก็ยังนิ่งเหมือนเดิม

"หรือหัวกระแทก เลือดก็ไม่มี" พายุพึมพำออกมาและจับศีรษะเธอดู

"ยังไงก็ต้องพาเธอไปหาหมอก่อนแล้วกัน" คิดได้ดังนั้นพายุจึงอุ้มหญิงสาวขึ้นพาเธอเข้ามาในรถ และมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลทันที

วันที่ 6 กันยายน 2502

วัดป่า

งานประจำปีของวัดป่า ปีนี้ยังคงคึกคักเช่นเดิม ต่างมีหนุ่มสาวและผู้คนมาร่วมงานกันมากมาย หนึ่งในนั้นก็มี สญามนหญิงสาววัยยี่สิบสี่ปี เธอมาที่เที่ยวงานประจำปีที่วัดแห่งนี้กับเพื่อน ๆ เพราะค่ำคืนนี้จะมีวงดนตรีรำวงชื่อดังมาแสดง 

เธอมาถึงที่วัดแห่งนี้ก็เป็นช่วงเย็นซึ่งผู้คนยังไม่มากนัก ระหว่างรอเวลาเธอจึงเลือกที่จะมาเดินเล่นกินบรรยากาศรอบ ๆ นี้ก่อน เธอเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงถนนเส้นเล็กหลังวัดป่า หญิงสาวมองตรงไปเห็นต้นลั่นทมใบเขียวขจี ตัดกับดอกสีขาวดูแล้วสวยสบายตาไม่น้อย ซึ่งมันเป็นดอกไม้ที่เธอชื่นชมเป็นพิเศษอยู่แล้วด้วย 

เธอจึงเดินมาเล่นมาตามทางถนนนั้น ที่ตามพื้นเต็มไปด้วยดอกลั่นทมเรื่อย ๆ และมาอยู่ยืนอยู่ใต้ต้นหนึ่ง หญิงย่อลงนั่ง มือเรียวเอื้อมไปหยิบดอกลั่นทมดอกหนึ่งที่ตกอยู่ 

จู่ ๆ มีลมเเรงพัดปะทะร่างกายและใบหน้า สญามนยกมืออีกข้างขึ้นมาบังลมไว้ เศษดอกไม้และใบไม้รอบตัวเธอเริ่มปลิวหมุนวนอยู่รอบ ๆ กาย กิ่งไม้บริเวณใกล้ต่างสั่นไหวไปมาเพราะเเรงลม 

เพียงครู่เดียวก็สงบลง ร่างบางลุกขึ้นยืน กลับมีแสงไฟหน้ารถยนต์สาดส่องกระทบตัวในระยะกระชั้นชิด 

"กรี๊ด!!!!"

เอี๊ยด!!! เสียงสุดท้ายที่สญามนได้ยิน

ก่อนที่อยู่อย่างจะมืดดับไป